Μουσείο Παγκόσμιου Πολιτισμού Γκέτεμποργκ

Ακριβώς δίπλα στο Λούνα Πάρκ Λισεμπέρι βρίσκεται ένα σύγχρονο μουσείο που είναι αφιερωμένο στην ποικιλομορφία και την κατανόηση των πολιτισμών της γης. Κύριος στόχος του είναι να αναδείξει κοινές ανθρώπινες αξίες, αλλά και εμπειρίες που ενώνουν τους ανθρώπους.

Ιδρύθηκε το 2004 και βασιζόμενο, εν μέρει, στις εκθέσεις του Εθνογραφικού Μουσείου του Γκέτεμποργκ, που έκλεισε το 2020, διευρύνει το πρίσμα της πολιτιστικής διάστασης σε ένα παγκόσμιο επίπεδο, εξερευνώντας θέματα όπως η πολιτισμική διασύνδεση και αποδοχή, η κοινωνική ένταξη και η βιώσιμη ανάπτυξη.

 

Ο πλούτος, η κατανόηση και ο σεβασμός κάθε πολιτισμού της γης

Το Μουσείο Παγκόσμιου Πολιτισμού του Γκέτεμποργκ στεγάζεται σε ένα φουτουριστικό κτίριο από γυαλί και μπετόν με σύγχρονες εγκαταστάσεις που περιλαμβάνουν εκθεσιακούς χώρους, αίθουσες εκδηλώσεων, μια καφετέρια και ένα κατάστημα σουβενίρ. Οι συλλογές του μουσείου περιλαμβάνουν αντικείμενα τέχνης, θρησκευτικής σημασίας και καθημερινής χρήσης, όπως επίσης και παραδοσιακές ενδυμασίες ή αρχαιολογικά ευρήματα. ‘Όλα αυτά, σε συνδυασμό με σύγχρονα πολυμέσα και εύστοχες επεξηγήσεις αναδεικνύουν θέματα όπως η ταυτότητα, η μετανάστευση, η ενσωμάτωση, η παγκοσμιοποίηση, το περιβάλλον, η τεχνολογία και η πνευματικότητα.

 

Περιστατικά κρίσης και αντιδράσεων

Από την ίδρυση του, το μουσείο αγκαλιάστηκε από ντόπιους και τουρίστες που το επισκέπτονται κατά χιλιάδες σε ετήσιο επίπεδο. Ταυτόχρονα όμως αποτελεί ένα ζωντανό οργανισμό της πόλης που ενίοτε είτε με ορισμένες περιοδικές εκθέσεις, είτε με την ίδια του την παρουσία διαδρά με υφιστάμενες κοινωνικές απόψεις και ιδεολογίες.

Τέτοια περιστατικά βίωσε το 2020 όταν ένα κίνημα ντόπιων ενάντια στη μοντερνιστική αρχιτεκτονική, ψήφισε το κτίριο ως το πιο άσχημο κτίριο στο Γκέτεμποργκ. Ενώ, το 2005, το μουσείο αναγκάστηκε να αποσύρει έναν πίνακα μιας περιοδικής έκθεσης (Scène d'Amour της Louzla Darabi) που απεικόνιζε έναν άνδρα και μια γυναίκα να έχουν σεξουαλική επαφή και σε μια γωνιά του πίνακα εμφανίζονταν αποσπάσματα του Κορανίου. Η κίνηση αυτή κρίθηκε απαραίτητη μετά τις απειλές θανάτου που δέχτηκε η καλλιτέχνης και η διοίκηση του μουσείου από μουσουλμάνους.