Ακαδημία Καλών Τεχνών Φλωρεντίας Φλωρεντία

Το 1784, ο Μεγάλος Δούκας της Τοσκάνης, Pietro Leopoldo, μετέτρεψε τη μονή του San Matteo και το μοναστήρι του San Niccolò di Cafaggio για να στεγάσει την Πινακοθήκη, ώστε οι μαθητές του γειτονικού Accademia delle Belle Arti (Ακαδημία Καλών Τεχνών) να μπορούν να μελετήσουν τα σπουδαία έργα. Σήμερα η πλειοψηφία των επισκεπτών θέλει απλά να δει τον Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου. Αναμφίβολα το πιο διάσημο γλυπτό του κόσμου, το μουσείο στεγάζει επίσης πέντε άλλα γλυπτά του Μικελάντζελο - τους τέσσερις ημιτελής Κρατουμένους της φυλακής του Άγιου Ματθαίου - και μια συλλογή από αναγεννησιακά και γοτθικά έργα ζωγραφικής που κάποτε ήταν στις συλλογές των Μεδίκων. Ο Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου ήρθε στο μουσείο το 1873 και μεταφέρθηκε από την πλατεία Piazza della Signoria, για την καλύτερη διατήρηση του. Ένα αντίγραφο του αγάλματος στέκεται ακόμα στην πλατεία Piazza della Signoria. Παρά την οικειότητα της εικόνας του αγάλματος, από το μέγεθος του και μόνο το μαρμάρινο άγαλμα προκαλεί την έκπληξη καθώς είναι ψηλότερο από 5 μέτρα. Αυτό το έργο τέχνης που έμελλε να καθορίσει, μαζί με την Πιετά που βρίσκεται στο Βατικανό, τη φήμη του Μιχαήλ Άγγελου ως τον κυριότερο γλύπτη της εποχής του, χρειάστηκε τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί. Ο Δαυίδ προοριζόταν ανέκαθεν ως ένα υπαίθριο γλυπτό, γεγονός που εξηγεί κάποιες από τις φυσικές στρεβλώσεις που είναι εμφανής στο άγαλμα, όπως τα υπερβολικά μεγάλα χέρια και κεφάλι. Ακόμα και τα μάτια που όταν εξεταστούν από το δάπεδο φαίνονται τέλεια, από το επίπεδο των ματιών του αγάλματος αλληθωρίζουν. Μεταξύ των άλλων έργων που στεγάζονται στη Galleria είναι το πρωτότυπο γύψινο έργο του Giambologna, ο βιασμός της Σαβίνοι ( το πρωτότυπο μαρμάρινο βρίσκεται στη Loggia dei Lanzi στην πλατεία Piazza della Signoria). Επίσης θα δείτε την Παναγιά με το παιδί και την Παναγία της Θάλασσας του Μποτιτσέλι καθώς και μερικά έργα του Perugino, των Φιλιππινέζων Lippi, Pontormo, Domenico Ghirlandaio και Bronzino. Υπάρχει επίσης μια εκτενή συλλογή από γύψινα μοντέλα του 18ου αιώνα, καθώς και θρησκευτικά έργα του αρχές του 13ου αιώνα των Giovanni di Milano, των αδελφών Orcagna, του Taddeo Gaddi και άλλων οπαδών του Giotto. Πρόσφατα, η προσφιλής συλλογή μουσικών οργάνων από το Ωδείο «Luigi Cherubini» έχει προστεθεί στη συλλογή και πλουτίζει τα αξιοθέατα του μουσείου.