Kαθεδρικός Ναός της Φλωρεντίας Φλωρεντία

O καθεδρικός ναός της Φλωρεντίας στέκει ψηλός πάνω από την πόλη. Η εκκλησία της Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε (Αγίας Μαρίας των Λουλουδιών), ο καθεδρικός ναός ή ντουόμο, είναι μια τεράστια Γοτθική κατασκευή που χτίστηκε στη θέση της εκκλησίας Σάντα Ρεπαράτα, τα απομεινάρια της οποίας υπάρχουν στην κρύπτη. Ο καθεδρικός ναός άρχισε να χτίζεται στο τέλος του 13ου αιώνα σε Γοτθικό ρυθμό, από τον Αρνόλφο ντι Κάμπιο, και ο τρούλος, που κυριαρχεί στο εξωτερικό, προστέθηκε τον 15ο αιώνα. Η εκκλησία τότε καθαγιάστηκε και «τελείωσε» αν και η πρόσοψη ήταν ημιτελής (αποπερατώθηκε τον 19ο αιώνα). Το εξωτερικό καλύπτεται από μια διακοσμητική ανάμειξη ροζ, λευκού και πράσινου μαρμάρου. Το εσωτερικό, σε αντίθεση, είναι αρκετά ψυχρό και απλό. Εσωτερικά, το ρολόι πάνω από την είσοδο, σχεδιάστηκε το 1443 από τον Πάολο Ουτσέλλο σύμφωνα με την ώρα στην Ιταλία όπου το 24ωρο της ημέρας έληγε με τη δύση του ήλιου. Ο τρούλος, που χτίστηκε από τον Φίλιππο Μπρουνελλέσι, που κέρδισε το διαγωνισμό για την αποπεράτωσή του το 1418, είναι σε σχήμα αυγού και χτίστηκε χωρίς σκαλωσιά. Η ύψωση αυτού του τρούλου, του μεγαλύτερου στον κόσμο στην εποχή του, ήταν πολύ δύσκολος αρχιτεκτονικός άθλος. Στη βάση του τρούλου, μόλις πάνω από το τύμπανο, ο Μπάτσιο ντ’ Ανιόλο άρχισε την προσθήκη ενός μπαλκονιού το 1507. Μία από τις οκτώ πλευρές του αποπερατώθηκε το 1515, όταν κάποιος ρώτησε τον Μιχαήλ ΄Αγγελο – του οποίου η καλλιτεχνική γνώμη μετρούσε εκείνη την εποχή σαν κύριος νόμος -- τι γνώμη είχε γι αυτόν. Ο δάσκαλος αναφέρεται ότι τον χλεύασε. «Μοιάζει με κλουβί γρύλου». Οι εργασίες σταμάτησαν αμέσως, και μέχρι σήμερα οι υπόλοιπες επτά πλευρές παραμένουν ακατέργαστο τούβλο. Ο καλύτερος τρόπος για να δείτε τον τρούλο είναι να σκαρφαλώσετε τα 143 σκαλιά του: ο δρόμος σας οδηγεί στο εσωτερικό του τρούλου όπου μπορείτε να θαυμάσετε από κοντά τις πολύ λοιδωρημένες τοιχογραφίες του Τζώρτζιο Βασάρι της «Τελευταίας Κρίσης» (1572-9): σχεδιάστηκαν από τον Βασάρι αλλά ζωγραφίστηκαν κυρίως από τον μαθητή του με λιγότερο ταλέντο, Φρεντερίκο Ζούκαρι το 1579. Οι τοιχογραφίες υποβλήθηκαν σε υφιστάμενο καθαρισμό που αποπερατώθηκε το 1996, πράγμα το οποίο πολλοί άνθρωποι το είδαν σαν απώλεια των κονδυλίων αποκατάστασης, όταν τόσο πολύ περισσότερες εργασίες στην πόλη περίμεναν να διασωθούν. Η τριβή, ωστόσο, έφερε στο φως την καινοτόμο παλέτα χρωμάτων του Ζούκαρι. Συνεχίστε προς τα πάνω δια μέσου των δύο κελυφών του τρούλου απ’ όπου θα απολαύσετε εντυπωσιακή θέα της πόλης.